سال نو تحویل شد ، نوروز به پایان رسید ، سیزده بدر به در شد اما هنوز جعفر پناهی ، محمد نوری زاد و محمد رسول اف ، پشت دیوارهای زندان بدون دسترسی به کاغذ و قلم ، فیلم های آینده ی شان را توی ذهن دکوپاژ می کنند و طرح هایی را مرور می کنند که هرچه بیشتر بتواند بازجو ، زندانبان ، دادستان ، سیستم قضایی و سیستم سیاسی ای را که به خودش جرأت می دهد هنرمند را به بند بکشد در برابر قضاوت تماشاگران آن فیلم ها محکوم و سرافکنده کند .
به زندان افکندن هنرمندان از جمله رسوایی های حکومت کودتا در یک سال گذشته بود که از شمار این رسوایی ها هم از حد گذشته . لازم است به یک مورد مشابه تاریخی اشاره کنم که عبرت های فراوانی را درپی خواهد داشت !
اوایل دهه ی هشتاد میلادی حکومت ترکیه ( که اگر اشتباه نکنم حکومت نظامی برآمده از کودتا هم بوده ) یکی از هنرمندان فیلمساز این کشور را به نام یلماز گونی به زندان انداخت . دستیاران یلماز گونی در خارج از زندان ، بر اساس فیلمنامه ای که وی در زندان نوشته بوده و با استفاده از طرح ها و راهنمایی های او ، فیلمی به نام یول را ساختند که در بخش مسابقه ی جشنواره ی کن 1981 پذیرفته شد . هیأت داوران جشنواره هم برای اعلام همبستگی به یلماز گونی ، نخل طلای جشنواره ی کن را به فیلم یول اهدا کردند و افکار عمومی را متوجه سرکوب های حکومت نظامی ترکیه کردند . ( احتمال زیادی وجود دارد برخی از جزییات این ماجرا را درست ننوشته باشم )
شصت و سومین دوره ی جشنواره ی فیلم کن ، خبرسازترین جشنواره ی سینمایی ، اواخر اردیبهشت ، یک ماه دیگر برگزار می شود . روزهای برگزاری جشنواره ی کن فرصت خوبی است برای اطلاع رسانی درمورد آنچه در ایران می گذرد و به طور خاص وضعیت هنرمندان زندانی . از این رو از خوانندگان این صفحه دعوت می کنم با بهره گیری از قوه ی ابتکار ، پیشنهادهای موثر و عملی خود را برای روزهای برگزاری جشنواره ی فیلم کن در صفحه ی کامنتیشین این وبلاگ بنویسند .
عجالتا این پیشنهادها حاصل بهره گیری من از قوه ی ابتکارم است . به آنها فکر کنید و اگر موافق انجام آنها بودید می توانید برای همکاری در اجرای این طرح ها اعلام آمادگی کنید .
یک – نگارش نامه خطاب به اعضای هیأت برگزاری جشنواره ، هیأت داوران ، هنرمندان شرکت کننده در بخشهای مختلف جشنواره ، هنرمندان میهمان ، خبرنگاران و رسانه های خبری پوشش دهنده ی اخبار جشنواره .
سوال اینجاست که نگارش یک نامه برای تمام گروههای ذکر شده کافی است یا برای هر گروه باید نامه ی جداگانه ای نوشت ؟
دو – دعوت از فعالان مدنی در اروپا جهت تشکیل تجمع و برگزاری راهپیمایی در شهر کن در روزهای برگزاری جشنواره .
سه – ساخت فیلم کوتاه یا کلیپ از فعالیت های سینمایی هنرمندان زندانی و ارسال آنها برای هیأت برگزاری جشنواره .
بنده به خوبی می دانم بهمن یا اسفند گذشته آخرین مهلت ارسال فیلم برای هیأت انتخاب جشنواره ی فیلم کن بوده و طبیعتا در این فاصله ی کوتاه تا برگزاری جشنواره فیلمی به هیچ یک از بخش ها اضافه نخواهد شد و همچنین جشنواره ی فیلم کن آنقدر ها هم بی حساب و کتاب نیست که هر فیلمی در آن به نمایش در آید . اما همچنان که در مثال فیلم یول یلماز گونی گفتم در شرایط خاص احتمال اضافه شدن فیلم دیگری به برنامه ای جشنواره وجود دارد .
در صورت عدم موافقت هیأت برگزاری با نمایش فیلم یا فیلم های مورد ذکر می توان این فیلم ها را در روزهای برگزاری جشنواره از شبکه های تلویزیونی محلی پخش کرد یا پس از تکثیر میان تماشاگران فیلم های جشنواره توزیع کرد .
چهار – راه اندازی موج تبلیغاتی در روزهای برگزاری جشنواره در شبکه های ارتباطی مثل فیس بوک .
نظر خود را در اسرع وقت اعلام کنید . در صورت تسلط به زبانهای فرانسوی ، انگلیسی ، اسپانیولی ، آلمانی و ایتالیایی می توانید به پیشبرد این پروژه کمک کنید .
